İran Dış Politikasında İmparatorluk Vizyonu: Pers Yayılmacılığı

resimlerin kimliklerini tanımlayış biçimlerinin ulusal çıkarlarını da tanımladıkları görülmektedir. 1979'da gerçekleşen bu yetenek, İslam Devrimi'nin ardından İran'da, Şiilik ile Fars sistemini sentezleyen İranlılık olgusunu dış politikasının basamaklarına oturtmuştur. Bu durum, İran dış politikasında iki farklı imparatorluk vizyonunu devam ettirmektedir. Nitekim Tahran hem Şii-İslam Dünyası'nın siyasi ve dini kıblesi olmak istemekte hem de Fars Dünyası'nın büyük abisi olarak konumlanmaya çalışmaktadır. Bu hedefler doğrultusunda vizyonu şekillendiren İran, Tahran'ı merkez karargâh olarak görmek ve çevrenin merkeze itaat etmesini arzulamaktadır. Bu arzu İran'ın tarihi Pers İmparatorluğu'nun geçmişine dayanmaktadır. Zira İran'ın kurumsal vizyonunun görünümünün teşkilat bölgelerinin verileri, tarihi Pers yayılmacılığının örneği görülmektedir. Bu da İran'ın iki farklı uluslararası sistem inşa etme çabası Şi-İslam Dünyası ve Fars Dünyası projeksiyonlarıyla birlikte ele alınarak, Tahran yönetiminin ideolojik ve idealist çıkışlarının retorikten ibaret olduğu ve İran'ın gücünü azami seviyeye ulaştırmaya çalışan pragmatik ve yeni-gerçekçi politikalar uygulandığı görülmektedir. Bu eserde İran dış politikasındaki milliyetçilik vizyonu ve bu vizyonda milliyetçiliğin yeri, İran'daki genişlemeciliği incelenmektedir.Tanıtım Metni