İrfan İkliminde Seherden Kalbe

Seher vakti, cin uykuda. Yolcunun içinde bir fırtına, bir patlama. Doğrulur, yerden. Fırtına savuracak, yangın yakıp kül edecek. Yolcu yol arar. Ayakları onu bir yoldaşa çeker. Kapıyı çalmalı, kapı sürmelidir, açılmaz. Yolcu tedirgin olur, panikler. Bir kere daha yüklenen kapıya. Bu kez kapı açılır, onu avluda gözler sürmeli biri karşılar. Gözlerini alamaz sürmelinin gözlerinden; nutku tutulur, konuşamaz adeta kendinden geçer. Bu hâl bir süre sonra yaşamak sürmelinin diz önünde çöker; İçindeki fırtınayı dindirecek, yanmayı söndürecek yol arkadaşının o olduğunu söylüyor. Gözlerin sürmeli, yola uygun musun, senin yoldaşlığına güvenilir mi bakmamız gerekir deyip kendisini sınava çekeceğini söylüyor. Bu kapıda nöbet tut, nöbetin bitince sıra gelir, seni içeri kabul edilir, der. Yolcu yolda nöbete başlar. Gecenin ayazına, gündüzün yakıcı güneşine, kara tipiye, yağmura çamura dalmadan nöbete devam eder. Sürmeli, yolcunun batından emin olduktan sonra ona nasıl devam edeceğinin yolunu gösterir: Menzil uzaktır, yollar zorludur. Bu yol akışının, menzili yakın bölgelerde tek yolu vardır o da aşk atına binip vakit kaybetmekden yolu koyulmaktır, der. Yolcu aşk atının yelesine tutunur, gece gündüz demeden yol alır. Gecenin zifiri anında, cin uykuda. Uyanık olan sadece yolcu ve aşk atı, menzilin kapısında... Yolcu kıbleye döner ve Rabbine yönelir: "Ya Rabbi, şu anda herkesin sevdiklerinin yanında ve derin uykudalar. Bense sana geldim. Benim senden başka gidecek kapım yok. sana senin ölene kadar, merhamet, inayet ve hidayetine bırakıyorum. Bana kerem et, lütfunla gönlümü şenlendir, senden özge ne varsa, beni anlayabiliyorum sen, sana gittiğim kalbi ve eli boş çevirmezsin. Ben Günahkârım, af ve mağfiret sahibi sensin. Ben senden sadece muhabbetini umarım, vedûd olan sensin.” Seher yolcuyu öyle sarıp sarmalanmıştır ki bu rahman ve rahim olan Allah'ın yolcunun duasına cevabıydı. Tanıtım Metni