İşitiyor musun Memet?

Mehmed! Babasının şiirinde Memet. Çocukluk mektuplarında Mehmet Andaç. Bir ara Mehmet Andaç Borzecki. Sonra Mehmet Ran, arada bir yerde Mehmet Hikmet. Ölüm haberinde Nâzım Hikmet'in oğlu. Sıradan bir Mehmet olamayan, buna izin verilmeyen bir Mehmet. Kalbinin marazı da gözlerinin mavisi de babasından bir Mehmet. Kiminin haini, kimin kahramanı, dünyaca ünlü şairlerin babasının cesedinin başında üzerine kapanıp boğulsun diye büyükleri tarafından omuzlarından biri olan Mehmet. Ama sonunda dünyaca ünlü sanatçıların ölü yanağına kondurduğu öpücükten sonra hıçkırıklarla ağlayan bir Mehmet… Bu acıyı hiç yazmadığı, düşünmediği Mehmet! Resimlerine imza atmayan Mehmet. Şiirlerini yakan Mehmet. Mehmet, çok Mehmet. “İşitiyor musun Memet!” Sibel Oral'dan, roman tadında benzersiz bir biyografi. Ülkesine ve babası Nâzım Hikmet'e hasretle büyüyen bir çocuk, ilk kez yayınlanan mektuplarla, kartpostallarla ve tanıklıklarla birlikte, 1950'lerden yol, Türkiye'nin entelektüel panoramasını incelikle çizen, kırık hikâyesi. Tanıtım Metni