İslam ve Demokrasi

Bu kitap, İslam-demokrasi ilişkisini teknolojik bir perspektif içerisinde kuramsal, kavramsal ve eylemsel olarak ele almaktadır. Müslümanların çoğunluğunun yaşadığı memleketlerin, daha genelleyici bir dilekle İslam dünyası, 19. yüzyıl ile birlikte Batı dünyasında her açıdan derin tesiri altında kalmaya başlıyor, İslam-demokrasi ilişkisine yönelik ilk tartışmaların canlanması gündemde. Bu yüzyıl, İslam dünyasında, Batı'nın askeri gücünün karşısında umutsuzluğa işaret olduğu için Müslüman entelektüeller Batı'nın üstünlüğünün hangi unsurlara dayandığını savunmuşlardır. Askeri alan için talep edilen Batılılaşma/modernleşme, düzenli, idari, bürokratik ve siyasal bölünmeler ve modern düzenlenme anlayışının ortaya çıkarılması. Ancak modernleşme hamlelerini başlatan, başka bir deyişle Batı'ya dayanmak için modernleşmeye engel teşkil eden dinsel unsurların tespit edilmesi, bunların ıslah anlayışı ortaya çıkıyor. Çünkü dinsel olan/alan ıslah edilmeden, siyasi olanın/alan ıslahının ele alınması düşünülemezdi. Bu noktada, otantik İslam'ın ne siyasi modernleşmeye ne de (daha sonraki yüzyılda demokratik siyaseti savunan Müslümanlar tarafından şiar haline getirildi) demokrasiye karşı olduğu, ancak tarihsel süreç içerisinde ortaya çıkan ve İslam'a dayanıklı olan toplantıda modernleşme ve önünde engel teşkil eden anlayışına baskın hale geldi. Dinsel ıslah söylemi ile siyasal ıslah/modernleşme söylemi arasında yerleşik ontolojik bağ oluşturulmuş İslam-demokrasi ilişkisini şekillendiren kavramlar ortaya çıktı. Demokratik siyaseti benimseyen Müslümanları düşünürler, demokrasinin Batı'ya özgü bir fenomeni yoktur, Hz. Peygamber ve ilk dört halifenin siyasal uygulamasının örneği alan ve otantik İslam'ın değerlerine bağlı kalarak ortaya çıkan siyasal eylemler demokrasiyle uyumlu olduğunu düşünmüşlerdir. Bu anlayışlar, bir yönüyle ekol haline gelmiş, İslam ile modern dünyanın tek meşru yönetim biçimi olan demokrasi arasında olumlu bir destekleyici tesis etme çabasını devam ettirmektedir. Tanıtım Metni