İstanbul Bektaşileri

Bektaşilik, 13. yüzyılda Hünkâr Hacı Bektaş Veli'nin teşrifiyle Anadolu'nun inanç ikliminde doğmaya başlamış ve kırılana kadar silinmez izler bırakmıştır. Hünkâr'ın Sulucakaraöyük'te uyandırdığı çerağ kısa zaman içerisinde İstanbul ve çevresini de aydınlatmıştır. İstanbul'un fethinden önce başlayan Bektaşi faaliyetleri fetih sonrasında kentte birbiri ardına yeni tekkeler açılarak kurumsallaşmıştır. Bir makul da Yeniçeriler ve âşık kahvehaneleri yoluyla kent başarı tesir eden Bektaşilik, 1826 yılında büyük bir badire atlatmıştır.1826 yasağı sırasında İstanbul'da yirmiden fazla Bektaşi tekkesi yıkılıp emval ve eşyası yağmalanırken yedi Bektaşi babası idam edilmiş, geride kalan Bektaşi baba ve dervişleri öldürülmüştü. 1826 sonra özellikle Babagân Bektaşiliğin güçlü temsilcilerinden Mahmut Baba, Mehmet Ali Hilmi Dedebaba, Hafız Baba, Necip Baba, Münir Baba, Hasib Baba, Emin Baba, Tahir Baba, Nafi Baba, Nuri Baba, Ali Nutki Baba, Hüseyin Zeki Baba, Yaşar Baba, Tevfik Baba, Yusuf Fahir Baba ve daha güzel Bektaşi erenleri son dönem İstanbul Bektaşiliğinin abidevi şahsiyetleri olmuşlardır. Bu zatlar yasaklı yıllarda Bektaşiliğin devlet ve toplumun nezdinde tekrar itibar kazandığı için mücadelenin yanı sıra hoş sohbetleri, edebiyata, musikiye, şiire ve sanata düşkünlükleriyle İstanbul'da ilim ve tarihi neşvü nema bulmasına katkı sağlamışlardır. Bu kapsamda arşiv belgeleri olmak üzere çok sayıda kaynak ve araştırma eseri incelenerek İstanbul ve çevresinde elliden fazla Bektaşi tekkesi ve türbesinin tarihi aydınlatılmaktadır.Tanıtım Metni