İstanbul'un Çağrısı Şehrin Dilinden Fethin Hikayesi

Ben Konstantinapol... Dünyanın göz bebeği...Ay ışığı sularıma vuruyor... Beni cennete benzetiyor elçiler. "Altından nehirler geçen cennet. Selam sana Konstantiniyye, ey ​​Peygamber umudu. Geleceğiz, bekle bizi."Ve yürüyen bir hükümdar…Tuğlar, davullar, kösler, nakkarelerle... Tuğların rüzgarlarına tutulmuş kızıl, kara, doru, beyaz donlu atlarla... Kanatlı bir kısrakın başında aşılıyor surlarım...Gece kadar siyah.Topuklarına kadar uzanan yelesi, gök rengi…Ve ben düşümde buü anlatıyorum.Sultan Mehmed'in rüyası. İmparator Konstantin'in ve Bizans'ın oğlu sığınağı. Peygamber sözüyle müjdelenen, İsa'nın ve Meryem'in himayesinde olduğuna inanılan, uğruna candan geçilen şehir. Erguvan renkli tüllerle bezenmiş davetkâr güzel. İstanbul.Bir önceki romanı Lâ'l ile TYB'den “Yılın Romanı Ödülü”nü alan Ayşe Kara, İstanbul'un Çağrısı'nda yine çok yönlü bir kurguyla okurların karşısına çıkıyor. Ve ilk kez denenen bir şeyi yaparak tüm zamanların rüyası şehrine bu şehir uğruna olanı biteni kendi ağzından anlatıyor. Sultan Mehmed'in, XI. Konstantin'in, Elif'in, Anna'nın, Babanakkaş'ın, Ak Şeyh'in, Celep Munzur'un, Longo'nun, Burunsuz Gregoryus'un, Nalbantoğlu İhsan'ın, Talihi Yaver Turan'ın ve Çakır'ın İstanbul'unu…Bir yanda bin yıllıklerini kaybetme ihtimalini ilk kez bu kadar derinden hisden Bizanslılar, bir yanda Peygamber umuduna erişebilmek için her şeyi başardı Türkler...Ve Osmanlı Osmanlı Ordugâhında peş peşe işlenen cinayetler, yürek söken esrarengiz bir katil…Bir Bizans oyunu mu bu? Yoksa Sultan Mehmed'in hiç beklemediği yerden gelecek bir hesaplaşma mı?Çağlar olabilir çağlar kapatan topların yıkamadığı, aşılamayan surların bir sırrı mı var? Sır nedir? Kutsal Sandık, Rum sıcaklığı, karadan parlayan gemiler, suda seken toplar, şehrin elindekilerin içi gibi bilen lağımcılar… Bir şehri korumak ya da fethetmek için ne gerekir? İstanbul'un Çağrısı… Tanıtım Metni