İstanbul'un Geçmiş Günlerinde Yeme İçme

Sermet Muhtar Alus, yazdığı bini aşkın yazıyla okurlarına hep bir şehrin, genellikle de 19. yüzyıl sonlarıyla 20. yüzyıl başları arasındaki dönemin hayatlarını anlatmış bir yazardır; sık kullanılan tabirle “eski İstanbul”un yazarı. Önce Meşrutiyet, sonra da Cumhuriyet'i sadece birer rejim değişikliği gibi değil, toplumsal değişimlerki büyük dönüşümler olarak yaşamış birkaç kuşaktan okura, çok da eski olmayan “eskiler”in hoşluk ve tuhaflıklarını anlatarak ekmeğini kazandığı bir yazar. Çoğu ilk defa kitaplaşan bu yazılarda Alus'un son derece eğlenceli rehberliğiyle turumuza başlamadan önce İstanbul'un lokanta, meyhane, mesire yeri, börekçi gibi mekanlarını ziyaret ederek başlıyoruz. Müslümanların iftar ve bayram sofralarına, Hıristiyanların panayırlarına maruz kaldıktan sonra sokaktan insan hikâyelerini dinliyoruz. Et ve balık yemeklerinin ardından bostanlara, meyve bahçelerine dalıp maruldan pırasaya, üzümden portakala onlarca sebze ile meyvenin birbirinden hoş ayrıntılarla dolu “monografi”lerini okuyoruz. İstanbul'un bu bostanlar ve bahçeler sayesinde enikonu kendine yeten bir şehir olduğunu da içimizi sızarak görüyoruz. Karakulak'tan Hamidiye'ye şehrin suları etrafında oluşan mesire kültürü ballandıra anlatan bu hünerli hikaye anlatıcısı eşliğinde tatlılar ve kuruyemişleri de tattıktan sonra İstanbul'un geçmişini yaşadığı rakı, şarap, bira, çay, kahve ve nargile gibi mükeyyifatın kullanımını çıkararak turumuzu sonlandırıyoruz. Alus'un dilinin zenginliğine, olağanüstü kulak hafızasına, hemen onun kesiminin sıradan konuşma ve düşünme tarzlarını olağanüstü bir detaycılıkla hatırlanıp müzip mizah duygusuyla aktarılabilmesine hayranlığımız kaldığımızda kalıyoruz. Erdir Zat da kitaba yazan sunuşta Alus'un bu güzel yazılarının satır aralıklarının yolundaki önemli noktalara dikkat çekiyor. Tanıtım Metni