İttihat ve Terakki'nin Müslümanları İskan Politikası (1913-1918)

Türkiye'nin nüfus yapısı, büyük oranda Osmanlı'nın son dönemindeki mirastır. Göç ve iskânın Anadolu'nun Türkleşmesindeki güçlendirilmesi için kendi aile geçmişlerimize bakmamız yeterli olur. Türkiye'nin etnik ve dinsel yapısının yeniden şekillenmesi, Milli Mücadele'den çok İttihat ve Terakki'nin tam iktidarın olduğu yıllara (1913-1918) denk düşer. Fuat Dündar, İttihat ve Terakki'nin, Osmanlıcılıktan Türkçülüğe uymaya ideolojik dönüşüm döneminde bu yıllarda uygulanan göç ve iskân politiklerini inceliyor. Anadolu'nun Müslümanlaştırılması ve Türkleştirilmesi için uygulanan bu politikalar, şifreli telgraflar gibi birincil kaynaklara başvurularak aydınlatılıyor. Nüfusun üçte birinin yerlerinin karıştırılarak değiştirildiği bu dönemdeki sosyo-ekonomik ekonomik ve toplumsal ruh durumu, anılar ve belgelerle ortaya çıkıyor. Müslüman halkın nasıl bir politika parasının iskân edildiği ve İttihat ve Terakki'nin, karşılaşılan muhacirler ve mülteciler hangi çözülmenin çözülmeye çalışıldığı, bu kitabın iki temel mevzuu. Tarihsel olaylarda büyük oranda ihmal edilen göç ve iskân politikaları, hem Cumhuriyet'e devreden Türkçü devlet kararlarını hem de gittiği etnik-dinsel karma çerçeve açısından son derece önemli. Dündar bu çalışmasıyla, uluslaşma süreci en önemli parçalarından birini, yani kapsamlı homojenleştirilmesini tüm ayrıntılarıyla ortaya koymuş oluyor. Tanıtım Metni