Işığın Elçisi Mani ve Gnostik Düşüncesi

Bu çalışma önceki emirde Mani'nin gnostik yaşam serüvenini ele almaktadır. Mani'nin içinde yetişmesi vaftizci cemaatle olan ilişki ve doğum eleştirisini önemsiyor. Bu süreçte Mani, 'ikizim' tabiriyle ilahi varlığın hakikat bilgisi (gnosis) bütün insani ağa duyurması emriyle cemaatini terk etmiştir. Babil'den özellikle S"ğsâni coğrafyasında I. Şapur'un (240-270?) gübresiyle yoğun bir faaliyeti yürütmeken Mani'nin gnostik düşüncesi, Mezopotamya'dan Roma'ya ve Kuzey Afrika'dan Hint'e, Orta Asya'ya ve hatta Çin'in içlerine kadar etkili olmuştur. Yatmaktadır.Mani, kendisini kutsal zincirin sonuncusuna göre evrensel gnostik bir iletişim inşa etmiştir. Öyle ki Mani; Zerdüşt'ü, Budda'yı, İsa'yı kendisine selef dağıtıp ilahi hikmetin son yöneticisi olduğunu ileri sürmüştür. İyi ve kötü ya da ışık ve karanlık olmak üzere iki tabiat ile düalist bir teolojiyi savunması, bu iki tabiat arasındaki ilişkiyi başlatmak, Orta ve Son olmak üzere üç zaman işleyerek kozmosu anlamlandırması ve ışık çıldırmış/bedenin Esaretinden kurtarmayı öngörmesi, Mani'nin Gnostik düşüncelerinin temel özelliklerini sunduğunu gösteriyor.Tanıtım Metni