Islık Çalmasını Beceremeyenler

Islık Çalmasını Beceremeyenler; Yalnızlığın aynasına bakan yazarın, o aynada gördüklerini kendi anlatımıyla oluşturulmuş üç öyküden oluşuyor. Dünyadan uzakta olmak ama yine de onun sokaklarında yürümektir yalnızlık. Hayal kırıklıklarının acılarıyla ifade edilmemiş yalnızlık; sokaklarda yürüyen o adamdır, o kadındır, o çocuktur… Hüzün, yalnızlığın hareketidir. İnsanlar aynaya baktıklarında camın arkasında kendi görüntülerini görürler. Bu görüntü, parlak yüzeyle karşılaşan ve geri sıçrayan yansıtır. Peki ya aynada gördüğümüz biz değiliz! Ötekilerin kendi yüzünü yansıtan yazar; Edebiyattaki yalnızlığı bu kez üç karakterin çıkmazında, hezeyanlarında ve “öteki'nin görüntüsünde bize yansıyor. Yazarın öyküleri insanların yüz dökümü aslında. “Aynada onu küçük bir nokta halinde görene kadar gazdan ayağımı çekmedim. Ondan, kendimden ve her gün yollara düşüp bu trafikte onca emek harcayarak insanları tanıma gayretimden tiksinmeye başladık. Yanlış olan şeyi üreten değil, kendinde olduğunu keşfediyordum. Özün bir başka saklanma biçiminde de görülebilmekte ve bir yerde bulunuyorsa, herhangi bir kadının gülmesinde da kaybolabilir.” Tanıtım Metni