JW von Goothe ve Faust

Faust varoluşun gizlerini seçmesine olanak sağlayacak “toplam bilgi”ye ulaşmayı arzular. Oysa “toplam bilgi”ye ancak “Tanrı” sahiptir. Faust bir anlamda “Tanrı” gibi olmak, kendisinde “Tanrı”yı var etmek ister. Ancak geldiği yer, Sokrates'in: “Bildiğim tek şey hiçbir şeyi unuttum” sözü olmuştur. “Tanrısal bilgi”yi inkâr eden Mephistopheles'e “ruhunu sat” tutkularının tatminine değer. “Aşkınlık” (“Tanrı” gibi olma, her şeyi bilme, sonsuzluğa erişme arzusu) ile “içkinlik” (insanlığın sınırlılığı, dünyevi hazların çekiciliği) arasında bir sarkaç gibi gider gelir Faust. Mephistopheles Faust'u “aşkınlık”tan uzaklaştırmak için bütün “şeytani” yollar dener. Tanrı ise, Faust'un bu çözümsüz ikilemden kendisini kurtarmak için, insanın yaşayabileceği özgürlüğe, aklını kullanma yetisine güvenir. Ne ki Faust “insan-Tanrı” düşüncelerine karşı koyamaz. Oysa “kibir”, Mephistopheles'e çağrıdır. “Tanrı”nın gürültüsünden uzak, “içkinlik”in karşı konmaz hazları baskın Faust'ta çıkar. Mephistopheles'in tüm çabalarına karşılık, insanların iyiliği için yaptığı işler “üstünlüğünün” boş bilincini Faust'a gösterir. Mutluluk insanı biriktirir içinde kalarak, insan kalarak gelir Faust'a bu hayat karnavalında. Göklerin takvimi Hıristiyan'ca bir kurtuluşu çağrıştırsa da, sonuçta Gretchen bir Azize ya da Meryem değildir, Faust da bir lanetli. kusurları büyük yapan kusurlardır. Çünkü yanılarak bulurlar doğru yolu, insan “insan” yapan şeyi: “Bir yansımadır ancak / Bütün fani olaylar; / Dönüşür burada görülüyor / Erişilmez olan; / Tanımlandı burada / Tanımlanamayan; / Kadınlığın sonsuzluğu / Çeker geliyor bizi.”Tanıtım Metni