Kaldığımız Yer

"Aynı dili konuşuyorduk; kelimelerin yakın anlamlılar aktarıldığı; ama ne olduğunu bilemediğim bir engel, bir engebe, aşamadığımız bir yabancılık seziyordum, öğelerin bir araya getirilmesini zorlaştıran bir pütür... Aksan ya da vurgu farkı, daha derin, kelimelerin, cümlelerin ruhuyla ilgili bir farktı sanırım. Onun dışında dedikleri benim bildiklerinden istediklerinden emin ol. tozlu sözlüklerde bodur kalmış kelimelerin ağzından masal diyarlarının geniş, bitimsiz ufuklarını kuşanarak çıkıyor.”Behçet Çelik, bireysel ve toplumsal hayatlarımızda takılıp kaldığımız yerler, hesaplaşıp dağılamadığımız anları hatırlatıyor. Üzerleri gizlenmiş, saklanmış geçmiş kıyımların kuşakları sonra ne gibi engellere dönüşerek bizi nasıl tökezlettiğine dair hikâyeler anlatılırken uzağımızda zannettiğimiz, “evlerden ırak” bırakılması, acılardan gözlerimizi yumarak kurtulamayacağımızı fışlatılıyor. Kaldığımız Yer, dışarıdan hiçbir şey olmadığı gibi görünürken, içsel olanları koptuğunu; kısacık anlara düşen ışıkların, ormanların gövdesina kesilmiş kulakların ve kalabalık sözlerin farklılığından oluşan suskunlukların diliyle anlatan öyküler.Tanıtım Metni