Kanlı Ay 2 – Kayıp Melek

"Gece nereye giderseniz gidin siyahtır. Ve acının tek bir rengi vardır; kurşuni..." Ante, Bedenimi ısıtmanın bir yolunu buldular. Ancak ruhum, üzerinde soluklandığımız buz kütleleri kadar soğuk ve devinimsiz. Beni izlediğimin anları hatırladığımda, belleğimde belirenlerin birer sanrıdan ibaret olduğunu bile elimine uzatıyorum. Ah Ante, dokunamıyorum. Sinandığım şey acıyla yoğrulmuş devasa bir formasyon. O bölgelerin bir ucunda bez bebek gibi sallanıyorum. Bedenimi kurtarırken, ruhumu esir edenin anahtarı heybende götürdüğünü biliyor musun? Belki de bir sıvı, dudaklarında düzmece bir gülümsemeyle beni izliyorsun. Buradayım. Onun gece ay ışığı altında, yaşadıklarımızla başlamaya çalışıyoruz. Beni o dipsiz mezara nasıl diri diri gömdüğünü, sonra parmaklarınla ​​kazıyarak nasıl çıkardığını düşünüyorum. Hiç kimse inanmıyor; Karanlık bakış üzerinden ayrılmadığın ay yeniden kızarıyor. Hiç kimse görmüyor; ay oluk oluk kanıyor. Ante, tüm zamanlardaki yara izi sızıyor, onca zamandan sonra zihnim ilk kez kokunu duyuyor. Ve yabancı bir ses fışkırıyor, beni çağırıyor; "Ayın kayıp meleği, seni bekliyorum. " Tanıtım Metni