Kapan

Anlatabilmeliydim. Şimdi hiçbir faydası yok. Duyamayacaksın. Senin adına söyleyeceğim: "Yaz. Kalacak mı soracak. Kalmayacak orası kesin. Kim, ne kaldı ki!" Sağım hâlâ iyiyim. Kendim için öyle mi? Avunamayacaktım, olsun mu? Bir gün okuyamayacaksın. Ansiklopedide üç beş kelimeye bölünmüş sana da belki. Yüzlerce yıl aşabilen yazın dehaları bile unutulmaya mahkum edildi. Sen necinin bir zevzek dost. Ama yaşanmadı mı? Yaşandığına inanarak ölümün beklenebilir, dayanma sınırlarının zorlanabilir aldatılması. Kapan, Vüs'at O. Bener'in kaleminden öykü, anı ve deneme arası-nda kendi bayrağını içeren bir biçemin resmigeçidi. Ölümün yaklaşmakta olduğunu bilen ve kendini kapana kısılmış hissinden bir yazarın, mizahı elden bırakmaktan kaleme yazılmış son kitap. Bener'in aynı dönemde yazdığı, ancak hiçbir = = yayımlanmamış son öykülerinden biri “Trombosit”i de bu ciltte sunmaktan mutluluk sunar. “Vüs'at O. Bener'i gizlice takip ediyor, karanlığa gözüne yönelmelerle birdir.(…) Yazma uğraşının en tehlikeli girdaplarına dalmış Vüs'at O. Bener'in yapısı, bize tehlikeli okuma girdapları vaat etmeyi sürdürüyor.” –Enis BaturTanıtım Metni