Kapitalist Gelişme Teorisi

Marksist iktisatta tekelci kapitalizm terimi, kapitalizmde büyük ayırıcı egemen olduğu aşamada mevcut olmak için yaygın olarak kullanıldı. Kapitalist gelişmenin bu aşaması 19. Yüzyıl'ın son bölümünde ortaya çıktı ve İkinci Dünya Savaşı sıralarında olgunlaştı. Diğer klasik ekonomik politikçilerin çalışmaları gibi Marx'ın Kapital'i de piyasa sistemi -kapitalist girişimlerin çoğalması ailelerin işleyişi küçük şirketlerden oluşmuş- serbest rekabet koşulları tarafından nitelendirildiğini varsaymıştı. Klasik ekonomi politik hiçbir zaman tam ya da güvenli rekabet gibi mutlak fantezileri barındırmadı, bu kavramlar iktisada daha sonraki neoklasik aşamada sokuldu. Yine de klasik ekonomi politik ilk başta ileri sürülmüş serbest rekabet ilkesinde, fiyat rekabetinin acımasız olduğunu ve tek başına hiçbir kapitalistin ya da şirketin piyasanın kayda değer değerin bir kısmı kontrol gücü gücüne sahip olmadığını ileri sürdü. Bununla birlikte, diğer klasik ekonomik politikçilerden farklı olarak Marx'ın durumundaki kapitalizm, tarihsel bir sistemdi; bu sayede dinamik bir karaktere dönüşür ve çeşitli aşamalardan geçiyordu. Marx, bir tekelci kapitalizm kuramını ortaya koymamasına rağmen, kapitalizmde elde edilen temel bir özgürlük olarak sermayenin yoğunlaşması ve merkezileşmesinin berabere kalmıştı. Paul Sweezy'nin, Marksist iktisattaki büyük eserlerden biri olan, Kapitalist Gelişme Kuramı adlı klasik eserinin yayımlanması Marksist analizin seçici bir geleneğinin başlangıçlarını ortaya koydu. Tekelci kapitalizmin ana çerçevesini çizen bu eser daha sonraki tartışmalar için temel kaynak oldu. Sweezy, Kapitalist Gelişme Teorisi'nde, Marx'ın artı-değerin gerçekleştirilmesi krizi kuramından yararlandı, -bu kuramla Keynes'in efektif talep teorisi arasında yakın gelecekte de güç verme-ekonomik durgunluk konusunda yetkin bir analiz geliştirildi. Kapitalist Gelişme Teorisi aynı zamanda Marksist tekelleşme analizini daha da iyileştirdi. Tanıtım Metni