Kar Altındaki Gece

Ralf Rothmann Baharda Ölmek ile başlamak O Yazın Tanrısı ile devam eden üçlemesini Kar Altındaki Gece romanıyla tamamlıyor. 1945, kış: 16 yaşındaki Elisabeth kendisini tedavi eden Rus askerle birlikte bir sığınaktadır. Soba borusu deliğinden karda yürüyenlerin ayak seslerini işitir; Günün onsuz akıp gittiği, kullandığı ve sevdiği tüm insanların onu aramayı sürdürdüğünü ve onun orada yattığını bilmeden kaskatı donmuş topraktan uzaklıklarını hayal eder. Ve hayallerde kaybolduğu bir an böyle iyi olduğu, bir daha yerde, hiçbirinin yanında, yukarıya çıkmayı istemediğini, son dek Dimitri'yle bu gecede, karın altında bu sıcak barışta yaşamayı arzular... “Sac barakamız hep soğuktu, demir soba sıcağı geceden sabaha tutmazdı, ufaklık da gece uyanmış, pijamasıyla göndereyleye göndereye otlakta yürümüş, ayak... Diz duvarla beklediğini gördü, e haber sabah ayazında yerdeydin tütüyor, herhalde sıcak banyo sandı. Neyse işte giriyor, neşe içinde bir güzel kahverengi pis sıcak oluyor... Oranın mayalanma nedeniyle belli bir ısısı vardı, ne olursa olsun bizim kümes gibi odadan daha sıcak olduğu kesindi... Ben bütün o korku ve göründüğün içinde ne biliyordun: Evet, işte bizim bu. Rainer Moritz, Neue Zürcher Zeitung Tanıtım Metni