Kar Küresi

Seni yanıma, tüm dünyanın karşısına çıkmak istiyorum. Hava soğuktu, rüzgar acımasızdı. Burada bir kar küresiydi, bizdeki içindeki figürler. Gün gelecekti, birileri bu kar küresini eline alıp sallayacaktı. Kar yağıyor sanacaktık egzersiz altüst güçlenecek... Eylül, kışın en soğuk günlerden birinde kendini Abant Gölü'nün kullandığı ormanlık bir alana yerleşik Kar Küresi Psikolojik Destek Merkezinde bu günlerde geleceklerden haberlersizdi. Burada yalnızca destek almak için geldiği sanan Eylül kendini bambaşka bir sona doğru giderken buluyordu. Önce Merih'le tanışacak, sonra Merih'te kendisini bulacaktı. "Biz buradayız", "ve bu genel kurullar." Bu hikâye Eylül'ün ve Merih'in altüst olmalarının hikâyesi... Birlikte dibe batmalarının ve ışıksız kalmalarının hikâyesi... Hiçbir gülümsemesi içten olmayan, görünen hep uzaklarda bir bakış dalan, ne olduğunun bilinmezliğinde bulunduğu yerde savrulan, kanatlarını göremediği için kendisini çirkin sanan tavus kuşlarının hikâyesi. Bu öykünüz sizin hikâyeniz, bu satırlarınız siz yazdınız... Eylül ve Merih'in kış masalının içinde üşümeye hazır mısınız? Bu doğan güneş var ya Eylül... İşte o bizim için doğmuyor.Tanıtım Metni