Kara Tren

Ölümlü olmak bunca mı açıklı, korkunç. Peki bozulma sanısına kapılıp gelişigüzel yaşayabilmek mi beceri isteyen kolay iş. Kara Tren, Vüs'at O. Bener'in otobiyografik unsurlarla çerçeveli kara öyküler üçlemesinin sonuncusu. Siyah-Beyaz ve Mızıkalı Yürüyüş ile başlayan samimi iç hesaplaşmalar Kara Tren'le tamamlanıyor. Bener'in aynı karakterlerinin farklı özellikleri öne çıkararak, benzer bir dil birliği içinde, üstelik öyküler arasında bağlar da kurarak ördüğü Kara Tren, bir romanın parçaları gibi de okunabilir pekâlâ. Edebiyatımızın bu olağandışı sesi, adeta bir “son yaygarası” koparak veda ediyor bu üçlemede. "Vüs'at O. Bener yaşamış o kadar çıplak yazılmış ki, insan irkiliyor. Her birisi 'son söz' kendinle hesaplaşma olan satırlar karşısında zaman zaman donup da kalabiliyor insan. Bir yazarın tüm korku ve şüphelerinden sıyrılıp da nasıl yazabileceğinin belgesine 'Kara Tren' demiş VO Bener." –Cüneyt AyralTanıtım Metni