Karanlığın Kültürleri

Gece, yalnızca ömrün tükenmesi, gündüzün bitmesi, iş yorgunu bedenlerin gücünün bela evlere sürüklenmesi, günün dertlerinin muhasebesi, arkadaşlarla hoşça bir sohbet ya da uykunun kollarında tasasız bir unutuluş değildir; aynı zamanda, gün için kurulmuş düzenin sona ermesi, dayatılanlar değiştirilir iplerinden boşanması, özünü bulmak için bireyin kendi Dionysos şölenini kuruşu, Bakhalar ayininin evreni hakimiyeti yerleşik alışı, doğanın vahşi yaratıklarının ve arzunun beklenenne çıkmasıdır. Bryan D. Palmer'ın kaleminden ilginç olduğu kadar kışkırtıcı da olan bir kitapla karşı karşıyayız. Palmer, Karanlığın Kültürlerinde bize akademik olmadığının ısrarla çizildiği, ama akademiyi kendi gözde ustaca kullanan bir araştırma sunuyor. Amacı gecenin gidişatında sonraki bir dökümü çıkarmak, kronolojik bir usavurmayla geceyi kontrol etmek yerine almak değil. Palmer, tek bir analitik çerçeveye indirgenmiş, basitleştirilmiş bir tarih tezine karşı çıkıyor, gecenin tarihlerini, yetişen kültürlerini yazıyor. Bu nedenle araştırmasını, klasik tarihiyazımın dışladığı, hem bir kimlik hem bir yapının öne çıktığı marjinallik üzerine odaklanıyor. Açıkça Foucaultcu olan bu iddiayı Marx'ın yabancılaşma üzerine tezleriyle birleştiren Palmer, tarihi iktidarsızlaştırmadan ama ona çoğulluğunu da geri vererek yeniden anlatı kalıbına sokuyor; meta-tarihi bireysellikler tarihi olarak yeniden inşa ediyor. Tanıtım Metni