Kaşifül Esrar Reddiyesi

Bektaşilik 1826'da dönemin “zalim” padişahı tarafından yasaklandı. Adeta yok edilmek istenen Bektaşilik hakkında her türlü olumsuz görüş ileri ileri sürüldü ve propagandalar yapıldı. Bektaşilik aleyhine yürütülen bu siyasetin başını ilmiye mensupları dikkat çekiyordu. 1871 yılında Harputlu Hoca İshak Efendi türlü iftira ve dedikodularla kaleme alınan Kâşifü'l-Esrar adlı eserinde Bektaşiliği Hurufilikle özdeşleştirdi ve bu nâzenin yola saldırıları zirveye çıktı. İktidar gücünün sağladığı faydayla birkaç baskı yaptı. Bu iftira dolu esere Bektaşilerden ilk reddiye dönemi Şahkulu Sultan Dergâhı Postnişini Mehmet Ali Hilmi Dedebaba'dan geldi. Fakat Dedebaba'nın Kâşifü'l-Esrar Reddiyesi'nin yayınlanmasına bir dönem Osmanlı yönetimi “fitneye” sebep olur, “içinde hakarete varan ifadeler var” gerekçeleriyle izin verir. Açıkçası bir çifte standarttı. Ne yazık ki çürüdüğü sürece, mevcut depolamaların tozlu raflarına terk edildi. En azından yok olmaması bir lütuf olsa gerek! Bu başarıyı 1874 yılında kaleme alma ve o günden bu yana el yazması olarak kalmış olan Reddiye ilk defa günümüz Türkçesinde yayına sunulmuştur. Yrd. Tanıtım Metni