Kavuşmak Hayal Oldu

Darbeler, sürgünler, ölen arkadaşlar, gurbetteki oğlu için her Allah'ın günü Babıâli Yokuşu'nu tırmanan bir anne, yazar olma serüveninin her anını annesiyle paylaşan oğullar, kişinin birleştirici ve ayıran şehirler, yün örgüsü kazaklarla paketlenen dergiler, kitaplar, Babıâli dedikoduları, Paris'in sökülen yolları, grevler, sıkılanlar ve aşklar… Nedim Gürsel'in evde yazdığı mektuplarda, birn ayrılan değil, 1960'lardan 80'lerin ortalarına kadar Türkiye'nin toplumsal dönemine de tanıklık etmek. Bu mektuplar posta kutunuza gelmişçesine "sizin" olan mektuplar... "Sevgili anneciğim, Birden fazla yazmak istedim. Odamda sabaha karşı yalnızım. Çalışıyorum. İstanbul'da, kitaplar, izmaritler, yazılmamış beyazlar, müsveddelerle dolu odamda iken, sabah mümkün. Bu şehirde yaşadığım sıcak bir olmayı yeniden başarmak güçleniyor. Türkiye'de 1971 yılında genç olmam dostlarımla paylaşamadım. Okuduğum yazarlık serüvenim de yarım kaldı. Sanki yıllardır burada, Paris'teki odamın, üstüme yıkılacakmış gibi duran renksiz duvarları arasında yalnız yaşıyorum. Tanıtım Metni