Kayıp Söz

Artık yazamaz olmuş, sözü kaybetmiş bir yazar. Şirketin dayatılan başarısının sonuçlarını reddedip, dünyada saran şiddetten kaçmak için uzak adalara sığınan tutkulu bir bilim kadının ve oğulları. Destanların çapı ve ezilmişliğin isyanıyla çıkan dağların katliamından kaçan bir Kürt genci. Töreden kaçan gencecik bir kız. Bir itirafçı. İstanbul'da, bir canlı bombanın kör saldırı bölümünde dört bir yana dağılan bir yabancı. Güneydoğu'da bir şehir, özel bir kadın, özel bir yaşam. Norveç'te küçük bir ada, hiç gelmeyecek masal prensesi annesini bekleyen bir çocuk. Şiddet nerede başlar? Laboratuvarda deney hayvanlarını keserken mi, savaşta ölürken, öldürürken mi? Kendilerine ait bilgiler dayatırken mi, insanın acısının fotoğrafını çekerken mi? Töreyi uygularken mi, sevişirken mi, yoksa yabancıyı ötekileştirirken mi? Bir söz arıyordu: kaynak kurumuş, yitik sözü. Bir ses duydu: Zarok Kuştin! Çocuğu öldürdüler! Çığlığın peşinde var, uzaklara gitti, insan ulaştı ve sözü buldu. Tanıtım Metni