Kayıp Yüzyılın Prensesi

Sen bana neleri öğretebiliyor mu?İnsanın terk edilmediğini değil, unutulduğunda yalnızlaştığını ve unutulduğu için insanoğluna verilen en büyük ceza olduğunu… insanın asıl yalnızlaştığı, uzağındayken unutulmak değil, yakınındayken hatırlanmamak olduğunu…Sen bana neleri öğrettiğini biliyor musun?Başka gözlerinin ışıklarını görebilmemiz için, önce kendi gözlerindeki aydınlanmamız. Ön yargıların insanın parlaklığının canlı yanı olduğunu. En çok önyargı sahibi insanlar, “benim kesinlikle önyargılarım yoktur!” diyen insanların olduğu… yanılgısı, kaybı ve hüsran doğurduğu… özgün düşünceye pranga vurduğu… insanın kendinden ne kadar eminse, yanılmaya da o kadar yatkın olduğu ve insanların haksızlığının, onları sevmeye engel olduğu… Ama en çok; insan, tanrının kendisine bahşettiği mükemmelliği bozmayacak kadar mükemmel olamadın…Rüyalarında ve masallarında başka başka hayal dünyalarının tadını çıkarabilirler, bunun bedelini uyandığında hala aynı dünyada tolerans hafifliği ile öder.Teşekkürler Darcy…Prensesliğimi, bana kendi masalımdan okuyabiln için…Şiirleri ve romanlarıyla kalplerine dokunan Kahraman Tazeoğlu, "Kayıp Yüzyılın Prensesi" ile sizi yine duygusal bir davet ediyor.Tanıtım Metni