Kedi İnsanlar ve Diğer Garip Hikayeler

"Ocak başındakilerden çıt çıkmıyordu. Uykuya kalan direnebilenlerin suratlarında dinledikleri hikayenin mahmurluğu ve yanan ateşin sıcaklığının tamamı tatlı bir pembelik vardı. Bunun yalnız hoş bir masal olmak üzere düşünüp geceyi geçirmek odalarına çekildiler..." Beyza Güngör, yalnızca tarihin tozlu sayfalarını havalandırıp kadim uygarlıklardan ürpertici hikayeler anlatmıyor, modern beklenen garipliklerden de dem vuruyor. Bir yanda yaygın ağaçların sıkboğaz ettiği köhne kulübeler ve her yanı gıcırdayan eski ahşap evler, diğer yanda yalnızca dolunay ışığıyla aydınlanan kent sokakları ve ölümün kol gezdiği vapurlar... Deliliğin doladığı kollara karşı koyamamış, sanrıların, kâbusların, acı anılarının bölgesinden kurtulamamış, dinledikleri ürpertici masalları bir tür unutamamış bu insanların hikayelerini okuyanlar da kolay kolay unutamayacak olan bitenleri! "O, hep vardı. Oradaydı. Türlü kılıklara giriyor, kentten kente geziyor, insanların ruhlarıyla çeşitli oyunlar oynuyordu. Bu sefer, üzerine gezici bir büyücü kostümü geçirmiş ve masum çocukların ruhlarının peşinden düşmüştü. Bu maske ve öğrendiklerininki varlıklar hep aynıydı ve bir yüzü yoktu. Salt bunu kimse yoktu." Tanıtım Metni