Kefaret

"Kefaret İblis'ten Miras Kaldı!""Kefaret ödeme; geçmişle yüzleşmekten, suçluluk ve günahkârlık duygusuyla mücadele etmekten daha kolay… Kendini role sokmak, Tanrı'nın bağışlayacağıyla kendi başına ceza vermek veya basitçe yere ceza çekmek; büyümek daha kolay... İnsana yetecek kadar iktidaryamadığında, çocuğun parçasıyla olmayı seçmekmiş olur, her elemi veya dışarıda her işi kurbanına kefaret sayar, kefaret ödemenin sanır. Bir günahın hatta kendi işlemediği bir günahın kefaretini ödeme; insan 'günahsız' yapmaz, günahtan uzak tutmaz, aksine yeni günahlara ayrılır. Çünkü kefaretini ödeyerek günahından arındığına, yeni günahların peşine düşer..." "Çocuklar ve Gençler Masumdur!"" olan biçimsiz ayaklarını açıkta bırakıyordu. Ayakları üşüyordu; ama bir yerlerde sanki sonbahar güneşi değiyormuş gibi belli belirsiz ısınıyordu. Ayakları kademe kademe büyüyor, büyüyor, büyüyordu. Büyüdükçe saraya giden yol daha hızlı alıyordu. Ne hoş, ne tatlı! Üzerine girişin ne yazıyordu? Zevkler Sarayı. İçindeki ses zindana atılacağını söylüyordu. Ah! Kim dur diyebilir kendine, bu kadar ilerlemişken hem de! Ne hoş! Ne çabuk! Zindanda ölüyordu. Kefenin üzerinde iki damla leke… Oysa temiz kalması gerekirdi ahirete. Ölüyordun, ölmeyecektin; de yem verecek çıyanlara, bin bir çeşit böceğe ve solucanlara. Bu nasıl bir ceza!"