Kendimi Kazdım

Gün geldi Balkanlardan bir pencere daha açıldı benime. Bu sefer nasibim Bosna'nın taşrası Zenica'ydı. Kucağını bana ve hızlandırdı kendi gidişatını bu mütevazı Balkan kasabası. Düşmanın zarar görmesine tahammülü olmayan fakir ama onurlu bir dosttu Zenica. Kendi halkına da kulağını açmış,düşmana karşı topraktan, kayadan, ağaçtan siper olmuştu bu gösterişsiz mekan.Yollar Balkan'dan Avrupa'ya meyletti çok para. Üçüncü kuşatmayı Viyana'ya yaşattık. Viyana Tuna ile bir başka güzel, bir başka akıyordu. Daha sonra Almanya'yı ve dahi Paris'i dahil ettik bu çemberin içine. Bu şehirlerden bereketli dersler içeren ibretlere hikmet elbisesini giydirerek karşınıza çıkma cesareti gösterdik.Gönlümüzün feryadına ses vermeye çalıştık. İçimizde hiç susmayan gurbeti, dinmeyen sızıyı Türkçe ile avutmayı önerdik. Bu nedenle bazen yalnızlığın uğultusu sindi görüntülere, bazen yağmurun sesi, bazen de kalıcılığın kokusu. Şükür ki hiç eksilmedi üzerimizdeki mavi gök.