Kerpiç Reçeli

REÇEL TADINDA BİR DRAM GÜZELLEMESİ… "Karşımda duran gözleyerek baktığım bu kerpiç ev benimdi. Ona yanaşan sevgiye yeten incir ağacı da. Sahip olduğun, mali kalan tüm varlığımızla satın aldılar. Sanki bu minik bahçe büyük bir bir kazandı. Kaynatıyordum şeker tadında avuntularımla tüm dertlerimi. Bir yandan kavanoza hapsetmiş, karakışa saklıyordum. En çaresiz kaldığımda yiyecektim kerpiç parasını." Nagehan Kruç Şeremet, özgünlüğü ilk romanın çok ötesinde olan bu eserinde, okuru etkili üslubuyla Üsküp'ten İstanbul'a uzanan bir zaman yolculuğuna çıkıyor. Kerpiç Reçeli, geçmiş-şimdi-gelecek üçgeninde reçel kavanozlarından ortak hafızamızın derinliklerine süzülen gerçek bir hayat hikayesi. "Dosyayı tamamladığımda artık bilgisayarımın kapağını açtığımda selamlaştığım sıradan bir Word'ün bozulmadığını varmıştım. Kerpiç Reçeli artık herkesin okuması, tadı varması reçeli tadında bir dramdı. Hepimizin her gün umutla hayatta tutunup hayatta kalmaktan bıkmadığı..." Nagehan Kruç Şeremet Tanıtım Metni