Kesekli Tarla

Derinlerde bir yerde koca bir kaya vardı da, abilerim ablalarım şuna bir el atıverelim demek için ortaya çıkıyordum. Tesellisi, coşkunluğu yok eden bir arayıştı bu. Ne yapsaydım, bir milim bile yerinden oynatmadan o kayayı, aklımı oynatma noktasına gelmiştim sonunda. Ana-kız bakışımızı kapattığımız bu evde bir canlı cenaze, bir ağır yaralı olarak yaşamayı maharet saymanın saçmalığının bir son olması artık vardı. Nohut oda bakla kanepe evlerde birbirine hoşgörü göstermek zorunda kalan ana-babalar ve evlat edinirler. Kuşak farkları. Hayalleriyle yaşamlarının aralıkları derin yarıklar geçen süreler. Sevdikleri kişilerin iki sabun bi lif yıkamayıveren huysuz ve tatlı kadınlar. Bir yazgı gibi yaşadıkları yalnızlıklarından çıkış yollarını arayan garipler. Başkalarının hayatlarının yaşayan kalbi kırıklar... Figen Şakacı, Kesekli Tarla'da, köksüzlüğü, yardımsızlık, iletişimsizliği, hızla akıp giden zamanı, nefreti ve aşkın aynı potada eriten marazi ilişkileri, kendi ücralarında bir parça mutluluğu arayan insanların öykülerini mizahla örülü hünerli kaleminden anlatıyor. “Tarla mı kesekli yoksa biz mi yürümeyi bilemedik?Tanıtım Metni