Kesi Yeri

Nazlı Akçura ilk öykü kitabı Kesi Yeri'nde, hayata dair inancını, sevdiklerini, mevcut düzenini, yeteneği, dağıte olan hükmünü ve taşımaları içerisinde kendini kaybedenlerin hikâyeleriyle “merhaba” diyor okuruna. Tüm karakterlerini sessiz bir ortaklığın sahibi kılan Akçura, hayallerinden, yaşama sevincinden, her şeyin eskisi gibi olması dileğinden, henüz yaşanmamış o güzel günlerin umudunu kırmak istemeyenlerle; kırılanların, vazgeçmeye meyledenlerin, sessiz bir isyanın adamlarıyla içten içe yanmaya devam edenlerin hikâyelerini bugünlerde anlatıyor. Kesi Yeri, iç dünyada sığındığımız yuvanın ve çocuk saflığımızın aldığı yaraları usulca önümüze sererken hislerimize dokunuyor ve dokunduğu yerde hüzünlü bir iz bırakıyor. Ellerine önce varıyorum. Üzerlerinde geziyorum, parmaklarına dokunuyorum. Fekat... Yok. İçeriğindeyken bir şey yok. Gerçekliğini giderek yitiren anılarımı, bu kadar yakınında olsam bile, bana değil, bir yabancıya aitmiş gibi yetiştirilmiş. Annemin ellerini tanıyamıyorum. Sabahları başlangıcımı okşayarak beni uyandıran, saçlarımı iki yandan özene bezene örüp de kadınlarla süsleyen, “Al ücretlerini, bal ücretlerini, içimin neşesi, şen ücretlerini… Yalnızca aldıkları değil, en yakın arkadaşım…” gözlüklerini kulaklarına fısıldarken, yanaklarıma güzellikleri çiçekleri gibi dokunan, gülücükler konduran veya bunların sahiden?Tanıtım Metni