Kgb Kremlinin Gözleri

İnsan oldu.Efendi oldu, ama çoğu da köle oldu.Sınıf, bir bakıma kader oldu. Halklar ilk günden itibaren baskı, sömürü ve adaletsizlik ile kavgalı oldu. 1789'da ayaklandı, “özgürlük, özgürlük, kardeşlik!” dedi, kan döktü, can verdi, tiranları devirdi. Devrim ile ümit edilirken, Fransızların Sanayi Devrimi'nde olduğu gibi, eski düzen yeniden kuruldu; efendi yerine patron, köle yerine işçi geldi. Karl Marx diye biri çıktı. Kapitalizm bela, tarihte dediğimiz sınıf mücadelesi dedi. Komünizm diye bir hayal kurdu. Sınıf değil kardeşlik, sömürü değil yoldaşlık kendiliğinden. Adeta bir dünya cenneti. Böyle bir dünya mümkün, “zincirlerinizden kurtulun!” dedi. Ve şunu ekledi: “Kurtulun ve oğlu bir devrimi daha iyi yapın!” Rusya'da Lenin diye biri çıktı, “evet, mümkün!” dedi. Önce Çar'ı devirdi, sonra her şeyi. Rusya'yı Sovyetler Birliği yaptı. Komünist bir dünya cenneti olacaktı. Ancak bu, hayal edilenden çok farklı bir komünizmdi. Kesinti tutmadı, tutsun diye yaratıldı bir terör makinesi.Adı KGB idi…Daha iyi bir dünya adına yaktı, yıktı, ezdi geçti. Ezdikçe büyüdü, büyüdükçe daha çok ezdi. Devrimlerle darbelerle dünyanın tamamını ele geçirdi; parçaları izledi, dinledi; cennet idealinden bir korku devleti yarattı. Özgürlük adına özgürlükleri, insanlık adına insanlar yok etti.Bizzat kendisini besleyip büyütenleri bile…Ve bir gün geldi, kendi elleriyle kurduğu cennet hayalini, cehenneme dönüşmüş bir kâbus olarak yine kendi elleriyle yaşadı. Belki de bu, daha en kişinin içinden yanlış yerde, yanlış zamanda yapılmış bir devrimin hikâyesiydi...Tanıtım Metni