Kırılgan Umut

Türkiye, sonuncusu 1989'daki Büyük Göç olmak üzere, Balkanlar'dan bu yana “anayurda” gelen yüzbinlerce göçmenden bu göçler üzerine yazılan kitaplara da bilgi sahibi oldu. Ancak zorunlu göçlerin, mübadelelerin tersine, '90'lardan itibaren Türkiye'den bireysel “soydaş” göçlerine de sahne olmaya başladı. Bu yeni “soydaşlar”, öncekilerden çok farklı hukuki ve sosyal koşullarla değiştirilecekler; toplu göç imkânlarından yararlanamadılar ve hemen tüm göçmenler gibi, güvencesiz çalışma koşulları ve kayıt dışı ekonominin yarattığı sömürüye maruz kaldılar. Onların dirayetini artış bir ayrıcalıkları vardı: Başka bölgelerden gelen, farklı etnik kökenlere sahip olanların aksine, Türk hukuk sisteminin Türklük üstünden bir hakka, vatandaşlık almana sahip olması. Bu, günlük hayat içinde tekrar kanıtlamaları gereken Türk ve Müslüman kimliklerini öne çıkardıkları, pratikte diğer göçmenlerin çektiği birçok sıkıntıyı paylaştıkları ama yine de bölünmüş farklı -hatta üstün- yaşadıkları bir sürecin yarattığı bir süreç yaratmıştı.Ayşe Parla, Kırılgan Umut'ta tam da bu süreçte ayrı ayrı yer alıyor. Doğu Bloku'nun varlığından sonra, ekonomik sebeplerle Türkiye'ye göç etmeyi seçen Bulgaristanlı göçmenlerin deneyimlerini ayıran Parla, onların makbullük yönetimini kendi bünyesinde yerine bakım ve bu yönetimiyi var eden kriterlerine dikkatimizi çekiyor. Umudun ve güvencesizliğin ontolojisine eğilirken göçmenlerin kendi sesine, sözüne yer veren Kırılgan Umut, hem farklı göçmenlik kategorileri hem de yardımlaşma hissinin üstüne gelmek için yeni bir zemin, incelikli bir bakış açısı sunuyor. Tanıtım Metni