Kırk Yılın Penceresi

...Krizi atlattı diye rahatlıyor ve yan taraftaki yüzlerini seyrediyorum. Ama bir iki dakika geçiyor, geçmiyor, peş peşe üç kere derin nefes alıyor ve sonra kendiliğinden nefesi duruveriyor. Ya da bana öyle geliyor. Hayır, yanlış yanlış, yanlış duymuş olmalıyım, duran bir şey yok, duran bir şey olmamalı, duran bir şey olamaz diye düşünüyorum. Ama ya durduysa?!.. Hipnoz olmuşçasına ona odaklanıyor, donup kalıyorum. Saniyeler sonra beynimde, ani bir elektrik boşalması oluyor, bir ışık yanıp sönüyor, hafızam siliniyor, her şey birbirine karışıyor ve simsiyah bir ortamda, bir hiçlikte yaşadığın gibi yaşıyor. Tutunacak bir yer, bir şeyden, buz gibi bir su tepemden aşağıya dökülüyor, sırtıma yayılıyor, omurgamdan süzülüp kuyruk sokumuma, vücuttan ayrılmaya iniyor. Titriyorum, silkeleniyorum, sonra kızgın bir alev beni yalayıp geçiyor ve karmakarışık, aralıklı düşünceler, bir an için boş kalmış beynime tekrar hücum ediyor. Tanıtım Metni