Kırkyama

En çok hangi ağacı sevdiklerii sorduklarında, “söğüt” deyip uzun uzun ağlayacak kadar çok hasret biriktirdim. Uçan kuşa, esen yele, bir söğüdün gölgesinde oğlan veren çocukluğuma...Ben kendi söğüt ağacımı kalp toprağında yetiştiriyorum. Toprağında buğday başakları ve şairler yetişen bir memleketin iyi kalpli insanlardan biriyim. Elim ekmek, elim kalem, elim dost eli tutuyor. Ayaklarım, kuru bir hevesi sonsuz bir huzura tercih etmeyecek kadar sağlam basıyor. Çünkü başım bozkıra bağlı. Çünkü coğrafya kaderi...Yaz bitip gün geldiğinde, çiçeklerin yaprak dökülmesice, ithal süs ağaçlarının gölgesi bir söğütmeyince herkesin evinde döner.Tanıtım Metni