Kısa Hitler İmparatorluğu Tarihi

Yıl 1918. Tarihin en kanlı çatışmalarına sahne olan Büyük Savaş nihayet bitmiştir. Kırk milyon insan ölmüş, ülkelerde virüs oluşmuş, haritalar değişmiştir. Galiplere tükenmişlikle karışık bir sevinç, yenildiklerine göre korkuyla karışık bir keder hakimidir. Ancak hem galiplerin bir kısmı hem de mağlup olanlardan birinin ortak bir duygu daha vardır: Öfke!İngiltere ve Fransa öfkeli zira zafer için ağır bir fatura ödemişlerdir. Cezalandırılan, dahası canına okumak için ağır koşullar içeren Versay Barış Antlaşması'yla Almanya'nın boğazına yapışırlar. Yenilginin şokuyla zaten ağır bir öfke nöbeti geçiren Almanlar, onlara açlığa ve ondan da büyük bir zillete mahkûm eden bu antlaşmayla iyice deliye dönmüştür. "Onların büyük tarihi geçmişi olan şanlı bir ulustur; nasıl olur da yenilenirlerdi, nasıl olur da elleri arasında böylesine acımasızca budanırdı? Dünyayı işgale kalkmışken, nasıl olur da ülkeler işgal edilirdi? Yenilgi bir yana, nasıl olur da sokak hayvanlarını yiyecekleri kadar açlığa mahkûm edilirlerdi?" Aynaya bakmaksızın suçlu ararlar: Kim, hangi hainler onları bu durumda düşürmüştür? Açlık, çaresizlik ve yenilginin travmasıyla başı giden küçülme, milyonların üzerine kâbus gibi çökmüş; Almanya, çölde vaha ararcasına, makus talihini değiştirecek bir kahraman arayışına çıktı. Çok miktardaki günlerden biri aradan sıyrılır. Adı Adolf'tur. Kişiliği otomasyonla biçimlendirilmiş, hayata dair hayalleri yarım kalmış, türlü karmaşıklığın esiri olmuş ve savaşın getirdiği yenilgiyi hazmedememiş bir savaş gazisidir. “Şanlı tarih” ile karnını doyurmakta, “askerlik” ile nefes almakta, ağzı da iyi laf yapmaktadır. Adeta o günün Almanya'sı, onun şahsında ete kemiğe bürünmüştür… “Düşün peşime, bizi bu durumda düşenleri biliyorum, önce onların sonra da dünyayı canına okuyacağız; Büyük Almanya'yı kuracağız!” der Adolf.Ruhu, yaralı ve zihinsel yaralı bir ulusun, ruhu, acımasız ve zihinsel hastalıklı bir insanın hayatında dünyayı kasıp kavuracak nüfus yolculuğu, işte böyle başlar…Tanıtım Metni