Koca Karınlı Kent

Siz hiç oyun sigortası olmadan parçalanan ciğeriyle baş başa kaldınız mı?O parçalanmış bedeniniz, herhangi bir olay gibi düşünüp yaşamınızı sürdürmeye çalıştınız mı?Anılarınızı, kökeninizi mecburiyetinizi bırakmak bir bilinmeze gittiniz mi? Dağları, tepeleri, havadaki ev bilirken apartmanların birikimlerine sıkışmıştınız mı? Kimliğinizi haykırmak isterken, ölmemek için isyanınızı bastırdınız mı? Türkiye'nin bilinen ama ne kadar yazılsa ne kadar anlatılsa hep eksik kalan hikâyesinin romanı Koca Karınlı Kent.Sis! Kayboluş! Aydınlık! Gelecek! Uzak mı yakın mı, sergileyin. Avucumdaki hiçlik orman yangınına dönüşüyor… Özgürlüğün yağmuruyla ıslanmasam, yıkanmasam, boğulacağım. Vakit geldi! Onun hiçbir şeyi yok. Gitmeliyim, anlamaya kavuşmak için… Ruhumun acısı bedenimi sarıyor. Acımı doyurmalıyım, sağaltmalıyım. İnsan bir giz işte! Sis çözülüyor, kent uyanıyor.Parlak ışık lekeleri pencereye dokunup geçiyor... Karışık bir denklemin dağılmasından kurtuluyorum, kurtulacağım... Durmak, koca karınlı kentlerin karnında inlemek yok oluş değil de nedir?Suzan Samancı, insanın içinde bulunduğua hasretinin, zeka ağının aşka demir atmasının, bir sevdanın yaşam boyu boyunca izinin romanını Koca Karınlı Kent ile yazıyor... Tanıtım Metni