Koçgiri

Bu çalışma, “aşiret” kavramının Ortadoğu'daki etno-dinsel yığınlarının kapasitesita yetersiz olduğunu ileri sürmekte ve görünümleri ayırarak ele almaktadır. Kitapta “aşiret” olarak tanımlanmış halk toplulukları “etnos”, toplulukların içinden ortaya çıkan yönetimsel mekanizma “aşiret” olarak tanımlanmakta. “Asabiyye”nin kaynağının mevcut kandaşlığı değil, aslında sınıfsal-siyasal bir yapılaşmanın nüvesi olan “aşiret” aralıkları geniş bir aralıkta sürülmektedir. “Aşiret”in yerel, ancak merkez/devlet bölgelerindeki mevcut siyasal muhatap olarak kabul edilebilir olabilmesi var, meşrulaştırılarak ayakta tutulabilen yönetsel bir sistem olup biten bu kitap, Kızılbaş/Alevi Kürtlerini da bu özgürce ele almakta; Kızılbaş/Alevi Kürt aşiretlerinin şekillendiği tarih Çemişgezek coğrafyasını lokal-sosyal özgün bir habitus olarak kabul edip böylesi bir habitusun zorunlu olarak kıldığı klan, kabile, cemaat gibi formasyonların hem inanç hem de kimliği inşasındaki merkezle ilişki tartışmaya çalışıyor. Kitapta, Çemişgezek ve Dersim coğrafyasından taşan toplulukların Koçgiri'ye dağılmaları, Osmanlı'nın merkezileşme politikalarına paralel olarak merkezle oluşmaleri ve “aşiret” oranlarının oluşumu enine boyuna sıkılaştırılmaktadır.Bu ilişkilerinin oluşturduğu Kürtlük “asabiyye”si, buna bağlı olarak Koçgiri “hadisesi” ve bunun Cumhuriyet sonrası etkisi, kentleşme ve göç süreci “aşiret”in dağılması, kentte dönüşüm ve yeniden anlaşılması ise arşiv, somut veriler ve sahaların aralıksız olarak ortaya çıkmaktadır. Kavramsal ve yöntemsel yaklaşımla özgün bir örnek olarak geliştirildiüz, bu şekilde aşiret incelemelerine de bir katkı sağlanmasını umuyoruz... Tanıtım Metni