Kök Ekin

Bir ozan, ne kadar soğukkanlı, ne kadar çözümleyici süreçler devam ediyorsa sürsün, şiirinden bağımsız kalamaz. Şiir, ozanın gönül ve kafasındaki mekânın tamamındadır: Havaya karışır, rengine boyar, üst siner. Öte yandan isabetli denemeler da, uzgörüler de, ustalıklı çıkarımlar da ozanın üzerine farz değil. Ondan beklenen, en geniş çapta duyması ve olanları onu sese dönüştürmesidir: Anadilin avazında, ulusun yankısında, bir de kişinin oğlunun gönlünde okulunda sese. Süleyman Çobanoğlu da istisna değil. Düzyazılarını okuyanlar, onun ev ödevi yapmadığını da, maslahat gözetip kitabı düzmediğini de yakından bilirler. Bu kitap, bu birlikteliğin bir tasarımının ürünüdür. Bir kitap daha olsun diye değil, bittiğinde bir ses olsun diye yazılmıştır. Kök Ekin, ozanın şiire sadakatini ve anadile bağlılığını berkitip çıkan yazılardan oluşuyor. Bu satırlar, ne bir dilbilimciye, ne bir kültür geçmişine, ne de bir bilim insanına ait. Öte yandan bir “düzyazı toplaması” da değil. Kök Ekin, yalnızca bir ozanın çağına karşı susmayı reddedişi, dil-varlığını savunuşu ve kendisinin kalma savaşıdır. Ve anadil ile onun şiiri söz konusu olduğunda, bundan daha büyük bir çaba da, amaç da, iddia da yoktur.Tanıtım Metni