Kolaj

Yıllık güneş sarısı olan ürünler, şimdi siyahlar... Ona 'mutsuz kadınların saçlarını boyar, sen keser misin?' diye istemek istiyorum, ancak çok paradan vazgeçiyorum bundan. Belki de bugün işe gelmeden önce ağlamıştı. Elleriyle birlikte saklamış, avuçlarının içine ağlamıştı. Belki de bugün onu şey onun için bitmişti. Kırmızı rujlu sıkıştırılmış sigarasını yakacak çakmağının gazını ve koltuğunda oturduğu masanın, biraz önce çekmecesinden ayırdığı şakasına sıkı sıkıya dayayarak hiç düşünmeden tetiğini çektiği silahın mermisi bile belki... Belki de bugün ağlamıştı. Duraksız, nefes nefese ve bir çocuk gibi hıçkıra hıçkıra belki... Belki ilk kez yaşayanların böylesine bilgisiydi. Ve kahretsin! Bu güzel değildi... Sonuç belliyken neden önemi var, bilinmiyor. Onu öğrenebilir, bilgilerinin her kıvrımına dokunmak gerekir. Kimsenin kendi hayatı yaşamıyordu ve ölümlerimiz de buna dahildi. Bizden önceki öğretileri üzerine kurulu dünyada, istikrardan başka şey almıyor ve yine istikrardan başka şey bırakmıyordu. Dolu bir silah gibiyiz Mermi namluya sürülmüş Emniyeti açıkta Ve tetikte parmak Planlı bir intihar gibi... Ve mutluluğumuz elbise gibi sökük Yalan haberler yazan gazeteler gibiyiz... Yanımdasın, yatakta Sırtın bana dönen Çığlık gibi dökülüyor susuşundan Tüm yıkımlarımTanıtım Metni