Kopuk

Öyküleriyle anlatılan Sine Ergün bu ilk romanında bir foto muhabirini nerede olduğunu bilmiyorduk, isimsiz, zamansız bir dünya içinde tedirgin edici bir atmosferde mevcuttu. Kopuk'un tekrar eden seslerle, taşlarla, tozlarla kaplı ortamını hatırlama, unutmak, kaçışlarımız üzerine düşünürken, yazarın hassas, yalın ve sakin dili bize rehberlik ediyor. Z ipini koparmıştı. Onun ipi hiç yoktu, öyleydi. Ya da koptuğunu anımsayamayacağı denli zaman geçmişti aradan. Başka bir şey, diye düşündüm. Bir parçaların içinde, yapışık yapıların bir parçalarının içinde hareket eder gibi. Hiçbiri. Amaçsız. Kopuk. Yine de. Şimdi. Tanıtım Metni