Kötülük (Suret-15)

İnsanlığın aydınlığa yöneldiği iki yüzyıllık süreç ütopya hedef olan ideolojik disiplinler gibi olmasa da da olup bitenleri açıklama ve anlama gücüne sahip olabilir ve bu hâliyle birlikte bireyselden kolektife iyi nesnel hakimiyetinin gücü tahkim etme imkanları olan psikanaliz, felsefe ve çeşitli sosyal bilimler tüm anlamı yok etme saldırısında kara deliğe direnmeye devam ediyorlar. Ortaya'da ortaya çıkan bu kesif kötülüğü açıklama ve anlama gücü tüm şiddet, vahşet ve dehşetin içinde görülebilen hale gelen iyilik ile (onun zıddıyla diyalektik ilişkisi, kötülüğün reaktif tarafı, vb.) bir temas kurma umudunu bir nebze olsun canlı olarak devam ediyor. Ancak tüm bunlara rağmen kötülüğü anlama ve açıklama girişimi (onu kapsama çabası) akıllarda şu sorun yakıcı olanları ortadan kaldıramıyor: yoksa kötülüğün olması gerektiği bu şekilde kapsanamaz olan mı? Anlamlandırılan kötü ile hiçbir zaman anlamlandırılamayacak olan arasında bir fark mı vardır? Psikanalizin alanından örnek verecek olursa, bir travmaya dayandırılarak kullanılan yıkıcılık ile etiyolojisinde bu tür bir zarar görmüşlük olmayan ve dolayısıyla bir sebep-sonuç bağlantısıyla gerekçelendirilemeyen yıkıcılık arasındaki fark insanların anlamı ve umutla ilişkide kolay giderilemeyecek bir yaralar. İnsanlığın ıstırabını sağlamaya yönelik “bilme, öğrenme, kurtulma” girişimlerinin gücünün bittiği yerde bulunuyor. Çağımızın ruhundaki problemler, umut ve umutsuzluk arasındaki ince çizgide yalpalamamızdandır. Elinizde bulunan sayıdaki yazılar bu ince çizgide yürüyorlar. Gözlerini ve zihinlerini bazen anlıyorlar, bilmeye ve umuda diğer zamanlarda kapsanamaz olanın, simgesel düzene girmeye başlamanın reel'liğine dikiyorlar. Tanıtım Metni