Kozadaki Uğultu

İyinin ve kötünün, parçaların, yok sayılmanın, korkunun, ötekinin ama yine de inatla gülümsemeyi bırakmanın romanı Kozadaki Uğultu. Halil Tekeş, yarattığı karakterleri sokaklardan, cami avlularından, bakkal tezgâhlarından, kahvehanelerden, plazalardan seçiyor. Komşumuzun, iş arkadaşımızın, onun gününde yanımızdan geçip gidenlerin hikâyesini bize anlatıyor. Kozadaki Uğultu annesinden sürekli şiddet gören, sevgisini göstermeyi beceremeyen demokratik bir şekilde hissedemeyen, cami imamını ve mahallenin umumi tuvaletçisini en yakın dostları belleyen, komşu kızına uzaktan gelen âşık olan ve talihinin değişmeyeceğine inandığı bir ve ona bile gelmeyecek bir işe girişip koza çalışanya kadar çalışan bir, Kalender'in hüzünlü olduğu kadar gülünç geçmişi. Çocukluğum öyle sancılarla geçti ki, nasıl büyüdüğüm sorulsa, kum zemin üzerinde fikirsiz bir patlama diye tarif edebilirsiniz. Tokatlar indirdiği gün beri çok yaşadığım hayattan, hayattan gelene kadar öfkeliyse, içinden sağ çıkmam olanaksız diye düşündüler hep. Tanıtım Metni