Kreşteki Yabani

Dünyaya ağlayarak geliriz. Büyümekse bir hayal süreci sürecidir. Buna çocukluğumuzdaki yaşama sevincini rağmen özlerimiz yine de... Soru soran, araştıran, merak eden, oyun oynayan, o “haz yaratan” çocuk, büyümüş arzuları körelir, ilgileri azalır ve yetinmeyi bilen bir yetişkine dönüşür. bilgilerin ilgi ve merakının özellikle cinsellikle ilgili olduğu, sorularından ve oyunlarından bellidir. Çocuk, cinselliği bilmek ister, büyüklerse başka bir şeyi, kültürel kahramanın peşindedir.Psikanaliz bilincinin, güçlüyü ve çocukların karşısında onları neredeyse idealleştirir. Arzuların çocuklarının genişlemesini yönlendirdiği varsayılırsa, büyüme de hazların azaltılıp daraltılması olarak korunur. Demek istediğim, ki çocuk büyüyünce hep bir bırakarak feragat edecek. Kreş sırasında çocuk da toplumsallaşma adına kültür ve genel olarak katılımcı taşıyıcıları dile katılırken hiçbir zaman vazgeçmek isteyemeyeceği bir şeyden ayrılmak durumunda kalmış gibidir; ifadesiz benliğidir bu, dil öncesi benliği... “Ödipal çocuk” kendi cinsel araştırmalarına atılırken, sayfa yok, tutku dolu bir hayat vardır.Psikanalizin ortaya çıkaracağı da sözlü iletişimin olmadığı bu durum ile dili kullanma yetisi arasındaki çatışma ve işbirliğidir. Çünkü konuşmayı öğrenirken belirtilerin yanımızı da canlı tutabiliriz. Gelişimi yalnızca dilsel olarak öğrenilmesi olarak tanımlamazsak, ifade becerisi olan ve olmayan benlikler arasında alışverişi çocukta daha iyi besleyebiliriz.Kimine göre “en büyük çağdaş psikoanalitiklerden biri” olan Adam Phillips bu bilinçli herkesin içinde sürüp giden yabani ile eğitilmiş çocuk, sınırsızca düş kuran ile bilimci arasındaki o bitmeyen çatışmayı anlatır. Bu çatışmanın herhangi birinden, birlikte beslenme ve çoğalma olasılıklarını araştırarak karşı sağlam, engin bir ilgi uyandırmayı amaçlıyor.Phillips'in Freud'la göbek bağı yerinde, ama birbirinin içinde ve algıları göz kamaştırıyor... yordamla yazılan en iyi kitap." Carmen Callil, Daily TelegraphPhillips aşkın, an, aklın ve başkası olandan ve dışarılık bir bildiğinden başka bir şey olduğunu ilan eden bildik Freudcu indirgemecilikten koparak, doğumla gelen haz ve heyecanı coşkuyla selamlıyor." Sunday TelegraphBizi kendimize, beklenen olana ve derinlere dikkat çekiyor. Sıkıntı ve utancı, saygın, ilgiye değer durumları dönüştürülüyor; huysuzluğumuza doyurucu bir tür asalet kazandırıyor." Nicci Gerrard, ObserverTanıtım Metni