Kristal Boyutlar

Tanrıları birbirine karışan gülüşü ve ortada mabet etkisinde bitimsiz ayinler… Onu senden koparmalı mı yoksa bir baştan mı yaratılmalı, bilemedi! Adaklar sunup kurban etsem, İsmail'in koçu yetişir mi? Kim bilir, hangi düşünce içinde kaybolmuşsun yine, göz kapaklarının dünyasına perde inmiş. Anlaman da anlamasan da bir dert. Eğer derdine derman gülüyorsa, onu yüzümden al ama benim yüzümden kendini dertlere bırakma. Belki de binlerce yıl önce söylenen sözlerle aynı yerde buluştuk. Sözcükler nesilden nesle aktarıldı ve biz bu döngüyü devirleriniz. Atmosferin çıkışının taşması, uzayın farklı boyutlarına açılmak... Kim bilir, gidip gelenler var mı? Ama senin gidip geldiğini düşünüyorum; Aksi halde gözlerin, gülmenin ve aklın bu kadar derin etkilenmezdi. Bu sözleri kırma dudağını hafifçe kaşı; Aklının en derinlerine kazı, zamanı geldiğinde hatırlayacaksın. “Böyle olmuştu” diyeceksin. Şimdi sarhoş olma zamanı, iç iç! Biliyorum, yazdıkça hiçbir şey bitmeyecek ama hafif bir rahatlama da yok değil. Şairin şöyle diyor: Yazınca geçmeyeceğini ama yine de yazmadan duramıyoruz. Bu sözleri okuyan sen, yorgun bir şair misali belki de... Ama kimi zaman yazmak, hafiflemektir. Yüksel Köker Tanıtım Metni