Kur'an ve Ehl-i Kitap

Hz. Muhammed vefatına yakın günlerde; Müslümanların sapmaması için bir ve tek bir ilke bıraktı: “Kur'an'a ve Ehl-i Beytime sarılırsanız asla saparsınız” diye buyurdu. Çünkü Kur'an'da yeteri kadar ayet ve ilke vardı. Ehl-i Beytte de o ilkelerin sağlıklı anlayışı ve pratiği vardı. Çünkü Ehl-i Beyt meselesi içindeki idi ve dinin asıl varisleri idi. Fekat Hz. Muhammed'in vefatından kırk sene sonra; O'nun ezeli düşmanları olan ve mecburiyetten Müslüman görünen Emeviler, karşı devrim yaptılar. İşi Ehl-i Beyt'ten aldılar, onları katle ve sürgüne maruz bıraktılar. (Bunlar tarihen sabittir.) Çok fazla kilo “Boyut Kur'an ve Ehl-i Beytimi bırakıyorum” vasiyetini Kur'an ve Sünnetimi bırakıyorum, şekline dönüştüler. Çığır ve pratik kaslı sünnet sistemi da Emevilerin izin verdiği kadar bize gelen ve çoğul katılımlı; Emevilerin cebir ve antropomorfizmini içeren hadis rivayetlerine çevrildiler. Ve maalesef asıl çığır ve pratikleri bilenler susturuldu, öldürüldü veya zehirlendi. Bu rivayetlerin sahibi olan Ehl-i Hadis, zamanında Kur'an'ı, aklı, ilmi ve yorum esası alan, başta Ehl-i Beyt İmamlarını ve Ebu Hanife gibi Büyük Mezhep İmamını çok yorduğu gibi, İmam Eş'ari ve İmam Maturidi'yi dekle suçladılar. En son Vehhabiliğe dönüştü, sonra Işid ve El-Kaideye dönüştü. Bunlar Hadis, Kur'an'ın hükmünü kaldırır, diyorlar. Yorumu, aklı ve bilimi esasları alanın tamamını tekfir ediyorlar. BÖYLELİKLE HZ. MUHAMMED'İN MESAJI BİRÇOK KONUDA KAYBOLDU. Bu kişinin biri Kur'an'ın Cihad Anlayışı, diğeri ise, Kur'an'ın Ehl-i Kitapla İlişkisi. Tanıtım Metni