Kusma Kulübü

"Hayat mutlu olmak içinmiş! Benimki kopukluğuma alışmaktan ibarettir. Eğer ölümümüze doğru akan, uzun süre belirsiz bir ırmaksa, bana ait olana hiçbir kolun bağlanmadığını da söylemeliyim." Yakın, çok yakın bir zamanda, İstanbul'dan bir yozlaşma manzarası. Zenginlerden nefret edenlerin kurduğu tuhaf bir kulüp... Babasına benzemek istemeyen Umut... Geride, derinlerde Vahit ve Hayalet! Acı veren ve acıyı açan kadınlar, erkekler ve diğer mahluklar... Geçmiş denen büyük yenilgiler, gelecek denen günler ve dik bir mezarlıkta yatan karnı aç ölüler... Zenginler, zenginleri becermiyor, gelecekte evleniyorlar işte... Kim kim acıyor bu hayatta? İnsan, nasıl insan kalır? Mehmet Eroğlu, büyük roman evreninde bu defa duyarsızlığın bir başka merhalesini, başkalaşan medyayı, magazini, büyük yerdeki yalanlarını anlatıyor. Acının karşılığının olmadığı bir dünyaya lanetler yağdırıyor. Tiksinme, renkler, öğürme, terleme, küstük, istifra... En iyisi kusmaktır. Her şeyi temizler...Tanıtım Metni