Kusursuz Düşüş

Yeryüzünün en kadım, en ortak hikâyesi düşüş. Tüm mitolojik anlatılarda bir cennetten düşüş tasviri var. Hepsinde yurt dışında sürülüyoruz. Bir elmanın hatırına kendimizin elma ağaçları altında saban sürerken buluyoruz. Zamansız, acısız ve sonsuz çiçekli o yeşil bahçelerden acının, aşkın ve kederin diyarına gönderiyoruz. Tevhid ağacının çocuksu kundağından, bilgi ağacı uğruna kopuyoruz. Ve ömrümüzün tekrar o vahdet hissettiği ve sahip oldukları hissini aramakla geçiyor. Tanrıda bir kere daha kaybolmanın yollarını arıyoruz. Fakat kusursuz bir düşüş bu. Kusursuzluk evreninden kusurun evrenine kusursuz güzel bir düşüş. Düşmenin bütün biçimlerini ezberleyene dek düşüyoruz. Kusursuz kırılma bulunana dek. Ve tam da orada çiçekleniyoruz. Düştüğüm her yerde çiçek açacağım. * Böyledir yaşam düşersin yedi kez kalkarsın sekiz kez. * Bir değil beş değil belki bin kere Düştüm ibret satın aldım unuttumTanıtım Metni