Kuytu

“Çarpmadığın bir bedende ne işe yararsa kalp? Ben sana, “Çarp!” diyerek,sen atmaktan bahsediyorsun...” Hayata en zor yerden başlayan küçük bir çocuk Ediz. Yaşlandığında, babasının gözü önünde öldürüldüğünde yetimhane günleri başlar. Yetimhanede aynı kaderi paylaştığı çocuklarla kendine yeni bir aile kuran Ediz'in ilkokul öğretmeni onu evlatlık almak isteyince hayatı değişir. Yirmili yaşlarına gelindiğinde artık ülkeyi kapsayan çok ünlü bir isimdir. Ancak onun rüyası gibi geçen hayat ona oynanan oyun henüz bitmemiştir ve yaşamı tekrar karanlığa gömülmüştür. Artık eski Ediz yok, bir da hiçbir şey eskisi gibi daha olmayacak. Ta ki onun ormanın yeşil gözlerinde aşkla kaybolana kadar... "Ben olumlu ekilen isyanın tohumunun bir filiziyim. Her güneşte görüldüğünde daha da olgunlaşan intikam sesiyim. En güzel mevsimde yağmurum, bir sonbahar gecesi esen poyraz, bir bahar gecesi yere düşenyum. Sağanak yağışım barajlara sığmayan, sel olup denizde karışan terk edilmiş bir gemiyim. Fırtınayım ben, yıldırımım, yıldırımşeğim. Gökleri yarıp inen gök gürültüsüyüm. bileli aklı ile yürek savaş halinde olan bir içsavaş mağduruyum. Kinim ben, öfkeyim, nefretim! Ağız dolusu küfürüm sessizliğimde. Çin Seddi'nden daha da geniş duvarların sahibiyim.