Lafügüzaf

Boş kağıtlarıma karalama yine sensizliği Kuru yapraklarımdan dÖkülen mininin her hecesini Ve sessizliğin ayrıldığı acı sensizliği. KÖşe kapmaca oynuyorum aynalara yüzsüzlüğüm Aklımda kalanlar son kahkahalarım Ellerim yine acıtıyor sayfaları, Her satır kan revan içinde, kan kusuyor mürekkebi her Öksürükte Geç yaşadığınlara akıttığın yaşlılara gÖzlerim Ve sÖnmeyen mum bıraktığım hayallerim hatırladığım en dipsiz kuyularına gittiğim Merdiven kurtulduğum gençliğim Ve yıllara meydan okuyan zayıflığım Ve yıllara meydan okuyan gÖren gÖzlerim Bu şehirli çok oldu beni. Biliyorum, lafügüzaf gelecek sana. Satırlara dÖkülen tarifi imkansız Özlemim.