Lahza Serisi 3 Kitap Takımı (Kutulu)

LAHZA 1 – MAH VE ŞER “MAH AY DEMEK, GÖKTEKİ KAMER DEMEK, GÜZELLİK DEMEK, ŞEN DEMEK...” Zaman bir lahzadan ibaretti. Mah ve Şer ise o zamanlar içine sıkışmış bir bütünün parçasıydı. Zamansız bir anda Ay gecenin köyünde dalgalanırken, her şey döndü. Mah silindi geceden. Şer ise onlar için zamanı ikiye böldü. O en karanlık gecede bir günah işlendi ve o günahın izi geceyle birlikte geçmişi de silip geleceklerine kazındı. Artık günün doğduğunda karanlık yalnızca mahşerden ibaretti. “Affet beni” dediğinde kadın gülümsedi. Acıdan başka bir şey barındırmayan bu gülümseme aslında bir cevap niteliğindeydi. "Yer ile göğü de birleştirsen! İki cihanı da bir araya getirsen..." Son sözleriyle aralarındaki bağ bıçak gibi kesildi. "Affetmem!" LAHZA 2 – HAR VE KÜL “GECE... TÜM KÖTÜLÜKLERİ GİZLEYENİM, SAKLAYANIM... KARANLIĞINDA KANDIRILARAK DİNLEDİĞİM EN GÜZEL MASALIM... ONUN KARANLIĞI, BENİM AYDINLIĞIM.” Biz bir saatin tam ortasındaydık ve ne birlikte bir adım ileri gidebiliyorduk ne de bir adım geri. Tutukluluktu bizimki. Daha sonra, nefeslerin çıkışının ilk ve bir beri görüldüğü vurgun olmak, birbirimizde yok olmaktı. Bir yandan har olup yanarken bir yandan kül olmaktı. “Sen sana kötülük yapan kişileri kendi vicdan mahkemesinde şuranla yargılarken.” İki parmaklı kurşun misali sol göğsüne vuruldu. “Beni adalet terazinde hep burada yargılandın.” Parmağı şakalarıma geldiğinde öleceğim sandım. “Gerçekten benim en büyük belam; senin bana olmayan, benim sana bitmek bilmeyen sevdamış.” LAHZA 3 – GECE VE ŞAFAK “İZAFİ BİR KAVRAMSA ZAMAN BİR LAHZADAN İBARETTİ. SENELER SONRA BİLE BİTMEYEN BİR AŞK VARMIŞ, İNANDIM.” “Bundan sonra seni bırakmıyorum, senden bir adım öteye yemin ederim ki etmeyeceğim.” Elini cebine attığında, sarı alyans gecenin varlığında parladı. “Hiçbir şeyi hak ettiğin gibi yaşatamadım ama Mahru…” Sesiyle kalpteki heyecan katbekat büyüdü. “Benim için yâr da sensin yara da sen… Zehir de sensin, şifa da sen… Şu yüreğin…” dedi, tek parmağını telaşla göğsüne vurduğunda. “Neşesi sensin, kederi sen…” Akıl durdu, dil lal oldu, kalp taştı. *** “Derler ki en büyük hak gönül kırmaktır. Çok kırıldım, güzel sevildin.” İçimde zelzeleler koptu, taşlar yerinden oynadı, ona örülen tüm duvarlar yıkıldı. Bağlılığın simgesi olan ve seneler önce benden kopan o yüzük, bıraktığım günkü gibi üzerinde dururken “Helal et,” dedi. Artık göremeyeceğim kadar kapsamlılaşmıştı. “Et çünkü şu arşıâlâ bile şahitlik ki benim için önceki sensin…” dedi nem düşmüş gözleriyle. “Ahir sen…” Tanıtım Metni