Küçük Dorrit Cilt 1

Otuz yıl önce, Marsilya bir gün güneşte yanıyordu. O zamanlar, Güney Fransa'da kavurucu bir Ağustos gününde parlayan güneş, ne öncesinde ne de sonrasında herhangi bir zamanda olduğundan daha nadir değildi. Marsilya'daki ve Marsilya çevresindeki her şey, ateşli gökyüzüne bakmış ve karşılığında onlara da bakılmıştı; ta ki orada bir bakma alışkanlığı yaygınlaşana kadar. Yabancılar, dik dik bakan beyaz evler, dik dik bakan beyaz duvarlar, dik dik bakan beyaz sokaklar, dik dik bakan kurak yollar, yeşilliklerin yanıp kül olduğu dik dik bakan tepeler tarafından gözlerinden vurulmuşa çevrilmişti. Sabit bir şekilde bakmayan ve parlamayan tek şey, üzüm yüklerinin altında sarkan asmalardı. Sıcak hava, soluk yapraklarını zar zor oynattığında, bunlar ara sıra hafifçe göz kırpıyordu.